Ik ben dan geen lactatiekundige maar ik kan en mag mezelf zeker een ervaringsdeskundige noemen. 3 keer ging ik het borstvoedingsavontuur aan.
De eerste keer bij Robin was een grote flop (Ik was toch een vroedvrouw en ik ging toch weten zeker hoe ik alles perfect moest laten verlopen?!) Niet dus … Ik heb het allemaal mogen zien en voelen … Kloven, gekwetste en bloedende tepels, een borstontsteking, krullende tenen, zweten door de pijn, tepelhoedjes waardoor te weinig productie, een stille hongeraar. Na 3 maanden ploeteren zei mijn lichaam STOP en ik moest wel volgen want ik kon niet meer genieten.
De tweee keer bij Lexi was het helemaal tegenovergestelde. Eventjes de ‘normale gevoelige tepels’en prima productie. That’s it
Ik was te extreem door het mislopen van de borstvoeding bij Robin. IK MOEST EN IK ZOU BORSTVOEDING GEVEN EN LIEFST ZO LANG MOGELIJK.
Ik maakte haar de eerste maanden telkens wakker elke 2-3 uur… mijn productie moest maar eens plots stilvallen.. dat mocht absoluut niet gebeuren.
Ik hield elke voeding bij links rechts pipi kaka (Oh boy als ik er aan terugdenk) Ik trooste ze met de borst. Ze sliep aan de borst. Alles borst borst borst.
Bij het hervatten van mijn werk kolfde ik elke 2 uur in de auto, tussen de huisbezoeken, op de consultatie…
Ik creërde een lief pittig meisje dat niet zelfstandig kon slapen en me non stop nodig had, Alé die borst dan hé.
Na 2 jaar en 8 maanden zei mijn lichaam opnieuw STOP. Ik zei bij de start dat Lexi mocht aangeven wanneer het genoeg was.
Maar ik moest voor de 2e keer naar mezelf luisteren. Mijn lijf schreeuwde naar rust. Ik was letterlijk en figuurlijk leeggezogen.
Ik gaf te veel van mezelf. Want dat was het enige wat ik wou. Melk van mezelf. Ik wou absoluut niet dat er kunstvoeding bij kwam kijken. Want dan voelde ik mij gefaald…
B - Top view
OO - Front view
b - Side view
En nu, deze keer. Met ons lief Jeanke neem ik het zo anders aan na alles wat in mijn borstvoedingsverhaal is gepasseerd. Met de gedachte, we zien wel hoe het loopt , als hij kunstvoeding nodig heeft dan is het zo no problemo, ik maak hem niet wakker om te drinken, ik zet geen klok, ik zet niet alles in een schrift, afgaand op de goede gewichtstoename, volle plas en stoelgangluiers. Een realistische kijk. 3e keer goede keer, want zo loop het deze keer .. gewoon GOED. Al reeds 8 maanden geef ik relaxed het beste van mezelf.
Ook sinds 2 maanden geef ik een flesje kunstvoeding als het beter uitkomt (lees mama drinkt een glaasje wijn ;)) En wat vindt hij dit lekker !
De gekke elke 2 uur in de auto – overal kolvende overdreven borstvoedingsmoeder heeft plaats gemaakt
voor ééntje dat veel aangenamer en realistischer is.
Al reeds 8 maanden ben ik een gelukkige en rustige mama samen met een gelukkig en rustig klein ventje.
Laat dat het belangrijkste zijn. Gelukkig zijn en genieten ! Doen waar jij je goed bij voelt.